Koyu sarı ve lacivert...

"Her şeye yeniden başlayınız!" denilse o beyaz ellerle...

"Üzerinizde ki 'ölü' toprağını silkin ve koşturmaya başlayın, çocukluk bahçenizde"

Hiçbir şeye başlamak istemezdik o yeni yetme ellerle...

Küçük yanlışların mimarı o küçük eller.. Yanlış yollara 'tay tay' yürüyen o ayaklar biziz...

Ve geldik...

Büyüttü bizi öldürmeyen acılarımız evet ve susturdu bazıları da...

Mavi önlüklerimiz koşturdu bizi hayatın bahçelerinde, savurdu...Yakalarımızı beyaz tutma telaşı anı yakalamamıza taş koydu!

Biz memnunuz halimizden şimdi, yine de böyle yalnız, bir başına, güzel...

Yalnızlığımız bizi başkalarının cehenneminden korudu!

Sevinçlerimiz iki dudağımızın arasında kaldı bir tek..

Derdimiz kendimizde kaldı...

Ama dedim ya güzel...

Sadece biraz koyu sarı şimdi güneş ve mavilerimiz laciverte çaldı... Yüzümüzü aydınlatan, o sarı kafalarımızı parlatan güneşli mavi günler önlüklerimizin üzerinde kaldı!